Naskah khutbah Jumat kali ini menjelaskan bagaimana Islam begitu memberikan perlindungan dan kenyamanan bagi anak. Islam merupakan agama yg memperhatikan hak-hak anak. Naskah khutbah ini menganjurkan kita semua buat memberikan hak-hak anak yg belum terpenuhi baik secara material maupun psikis.
Teks khutbah Jumat berikut ini berjudul “Khutbah Jumat: Islam Agama Ramah Anak“. Untuk mencetak naskah khutbah Jumat ini, silakan klik ikon print berwarna merah di atas atau bawah artikel ini (pada tampilan dekstop). Semoga bermanfaat! (Redaksi)
Khutbah I
اَلْØÙŽÙ…ْد٠Ùلله٠الَّذÙىْ أَرْسَلَ رَسÙÙˆÙ’Ù„ÙŽÙ‡Ù Ø¨ÙØ§Ù„Ù’Ù‡ÙØ¯Ù‰Ù’ وَدÙيْن٠الْØÙŽÙ‚ÙÙ‘ Ù„ÙÙŠÙØ¸Ù’Ù‡ÙØ±ÙŽÙ‡Ù عَلى الدÙّيْن٠كÙÙ„Ùّه٠وَلَوْكَرÙÙ‡ÙŽ Ø§Ù„Ù’Ù…ÙØ´Ù’رÙÙƒÙوْنَ. أَشْهَد٠أَنْ لآإÙلهَ Ø¥Ùلاَّ الله٠وَØÙ’دَه٠لَاشَرÙيْكَ Ù„ÙŽÙ‡ÙØŒ وَأَشْهَد٠أَنَّ Ù…ÙØÙŽÙ…Ù‘ÙŽØ¯Ù‹Ø§ عَبْدÙه٠وَرَسÙوْلÙÙ‡Ù. اَللّهÙمَّ صَلÙÙ‘ وَسَلÙّمْ عَلى خَاتَم٠اْلاَنْبÙÙŠÙŽØ¢Ø¡Ù ÙˆÙŽØ§Ù„Ù’Ù…ÙØ±Ù’سَلÙيْنَ Ù…ÙØÙŽÙ…Ù‘ÙŽØ¯Ù ÙˆÙ‘ÙŽØ¹ÙŽÙ„Ù‰ آلÙه٠وَصَØÙ’بÙه٠أجْمَعÙيْنَ. أَمَّا Ø¨ÙŽØ¹Ù’Ø¯ÙØŒ Ùَيَا Ø¹ÙØ¨ÙŽØ§Ø¯ÙŽ Ø§Ù„Ù„Ù‡Ù Ø§ÙØªÙ‘ÙŽÙ‚Ùوْا اللهَ ØÙŽÙ‚Ù‘ÙŽ تÙقَاتÙه٠وَلاَ تَمÙوْتÙنَّ اÙلاَّ وَاَنْتÙمْ Ù…ÙØ³Ù’Ù„ÙÙ…Ùوْنَ
Hadirin jamaah Jumat rahimakumullah.
Di awal khutbah ini, mari kita tingkatkan ketakwaan terhadap Allah dgn sebenar-benarnya, dgn berupaya secara optimal menjalankan segala perintah dan menjauhi segala larangan-Nya.Â
Hadirin jamaah Jumat rahimakumullah.
Di antara wujud nyata peningkatan ketakwaan terhadap Allah ialah menyaygi anak-anak. Islam merupakan agama yg penuh rahmat, sebagaimana Nabi Muhammad saw diutus buat menjadi rahmat bagi alam semesta. Allah berfirman:
ÙˆÙŽÙ…ÙŽØ¢ أَرْسَلْنَاكَ Ø¥Ùلاَّ رَØÙ’مَةً لّÙلْعَالَمÙينَ, الأنبياء : 107
Artinya: “Tidaklah Aku mengutusmu kecuali menjadi kasih sayg bagi seluruh alam.†(Surat  al-Anbiya ayat 107).
Kasih sayg yg dimaksud dalam ayat bukanlah kasih sayg yg terbatas buat orang tertentu saja, namun kasih sayg yg bersifat luas atau umum, yaitu kasih sayg terhadap seluruh alam semesta, termasuk di antara yg paling penting ialah kasih sayg terhadap anak.Â
Hadirin jamaah Jumat rahimakumullah.
Kasih sayg atau keramahan terhadap anak yg diajarkan Islam terlihat dalam interaksi Nabi Muhammad saw dgn anak-anak. Kekhusyukan Nabi saw dalam beribadah tak menghalanginya buat ramah dan mengasihi anak-anak. Bahkan ketika shalat pun beliau penuh kasih sayg menggendong cucu perempuannya, yaitu Umamah binti Abil ‘Ash yg merupakan putri dari Sayyidah Zainab ra. Dalam hal ini sahabat Abu Qatadah al-Anshari ra meriwayatkan:
رَأَيْت٠النَّبÙىَّ ï·º يَؤÙمّ٠النَّاسَ ÙˆÙŽØ£Ùمَامَة٠بÙنْت٠أَبÙÙ‰ الْعَاص٠وَهْىَ ابْنَة٠زَيْنَبَ بÙنْت٠النَّبÙىّ٠ﷺ عَلَى عَاتÙÙ‚ÙÙ‡ÙØŒ ÙÙŽØ¥ÙØ°ÙŽØ§ رَكَعَ وَضَعَهَا، ÙˆÙŽØ¥ÙØ°ÙŽØ§ رَÙَعَ Ù…ÙÙ†ÙŽ Ø§Ù„Ø³Ù‘ÙØ¬Ùود٠أَعَادَهَا. رواه مسلم
Artinya, “Aku melihat Nadapatw shalat mengimami para sahabat sambil menggendong Umamah binti Abi al-‘Ash, putri dari Sayyidah Zainab di atas bahunya. Ketika rukuk Nadapatw meletakkannya (di lantai) dan ketika selesai sujud Nadapatw menggendongnya kembali.†(HR. Muslim)
Hadirin jamaah Jumat rahimakumullah.
Kasih sayg dan keramahan Islam terhadap anak yg diteladankan oleh Nabi saw tak bersifat sementara, namun memang begitulah akhlak beliau sepanjang hidupnya. Hal ini dapat kita lihat dari kesaksian Anas bin Malik ra yg sejak kecil usia 8 tahun menjadi pelayan Nabi saw. Sahabat Anas ra mengalami sendiri bagaimana selama 10 tahun melayani Nabi saw tak pernah dibentak, dipukul, dicela, dan tak pernah pula melihat kekecewaan di wajah beliau. Keramahan dan kasih sayg nabi terhadap anak-anak ini seiring dgn sabdanya:Â
لَيْسَ Ù…Ùنَّا مَنْ لَمْ يَرْØÙŽÙ…Ù’ صَغÙيرنَا، وَيَعْرÙÙÙ’ شَرَÙÙŽ كَبيرÙنَا.ØØ¯ÙŠØ« صØÙŠØ رواه أَبÙÙˆ داود والترمذي
Artinya, “Tidaklah termasuk golonganku orang yg tak mengasihi (ramah) terhadap anak kecil kita dan tak mengetahui kemuliaan orang tua kita.†(Hadits shahih riwayat Abu Dawud dan at-Tirmidhzi).
Hadirin jamaah Jumat rahimakumullah.
Keramahan Islam terhadap anak-anak juga terlihat dari rekam jejak para sahabatnya. Di antaranya ialah Amirul Mukminin Umar bin Khattab ra. Umar ra yg terkenal sebagai pribadi yg penuh ketegasan itu pun sangat ramah terhadap anak-anak. Ia sering menemani anak-anaknya bermain dan bercengkrama.Â
Dalam suatu kesempatan ada pegawai pemerintah yg menghadap kepadanya. Saat itu Si Pegawai menjumpai Umar ra sedang tidur terlentang, sementara anak-anaknya sedang bermainan di atas perutnya. Â Melihat atasan yg asyik bersama anak-anaknya, Si Pegawai pun mengingkarinya. Menurutnya, seorang pemimpin negara tak layak bermain-main dgn anak-anak kecil seperti itu. Â Â
Umar ra segera menyelidik:Â
“Kamu sendiri bagaimana ketika bersama keluargamu?â€Â
“Ketika aku masuk rumah maka diamlah orang yg sedang berbicara,†jawab Si Pegawai penuh percaya diri.Â
“Pensiunlah dirimu dariku, sebab sungguh orang yg tak mengasihsaygi istri dan anak-anaknya maka bagaimana dapat mengasihsaygi terhadap rakyat umat Muhammad saw?â€, hardik Umar ra tanpa diduga-duga oleh Si Pegawai.
Hadirin jamaah Jumat rahimakumullah.
Demikianlah keramahan Islam terhadap anak-anak. Ajarannya yg menjadi kerahmatan bagi seluruh alam sangat luas. Termasuk pula kerahmatan dan keramahan terhadap anak-anak. Rasulullah saw dan Sayyidina Umar bin Khattab ra menjadi teladan nyata yg telah menghadirkan Islam sebagai agama yg ramah terhadap anak-anak dalam kesehariannya.
Â
Hadirin jamaah Jumat rahimakumullah.
Semoga kisah-kisah teladan dalam khutbah Jumat ini dapat menjadi bekal bagi kita buat meningkatkan ketakwaan kepada Allah swt dgn sebenar-benarnya, utamanya yg berkaitan dgn peningkatan kasih sayg dan keramahan terhadap anak-anak kita. Amin.Â
Ø¨ÙØ³Ù’م٠الله٠الرَّØÙ’من٠الرَّØÙيمÙ. وَالْعَصْر٠(1) Ø¥Ùنَّ الْإÙنْسَانَ Ù„ÙŽÙÙÙŠ Ø®ÙØ³Ù’ر٠(2) Ø¥Ùلَّا الَّذÙينَ آمَنÙوا وَعَمÙÙ„Ùوا Ø§Ù„ØµÙ‘ÙŽØ§Ù„ÙØÙŽØ§ØªÙ ÙˆÙŽØªÙŽÙˆÙŽØ§ØµÙŽÙˆÙ’Ø§ Ø¨ÙØ§Ù„Ù’ØÙŽÙ‚ّ٠وَتَوَاصَوْا Ø¨ÙØ§Ù„صَّبْر٠(3). بَارَكَ الله Ù„ÙÙŠ ÙˆÙŽÙ„ÙŽÙƒÙمْ Ø¨ÙØ§Ù’Ù„Ù‚ÙØ±Ù’آن٠اْلعَظÙيْم٠وَنَÙَعَنÙÙŠ ÙˆÙŽØ¥ÙيَّاكÙمْ بÙمَا ÙÙيْه٠مÙنَالْآيَة٠وَذÙكْر٠الْØÙŽÙƒÙيْمÙ. Ø£ÙŽÙ‚Ùوْل٠قَوْلÙÙŠ هَذَا ÙَأَسْتَغْÙÙØ±Ù اللهَ العَظÙيْمَ، Ø¥Ùنَّه٠هÙÙˆÙŽ الغَÙÙوْر٠الرَّØÙيْم
Khutbah II
اَلØÙ…ْد٠لله٠ØÙŽÙ…ْدًا كما أَمَرَ.أَشْهد٠أَنْ لآ Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙŽ Ø¥Ùلاَّ الله٠وَØÙ’دَه٠لَا شَرÙيكَ Ù„ÙŽÙ‡ÙØŒ Ø¥ÙØ±Ù’غامًا Ù„Ùمَنْ جَØÙŽØ¯ÙŽ Ø¨ÙÙ‡ وكَÙَرَ، وأَشْهَد٠أَنَّ سَيّدَنا Ù…ØÙ…َّدًا عَبدÙه٠ورسÙولÙه٠سَيÙّد٠الْإÙنْس٠والْبَشَرÙ.اللَّهمَّ صَلÙÙ‘ وَسَلÙّمْ على سيÙّدÙنَا Ù…ØÙ…َّد٠وآلÙÙ‡ وصَØÙ’بÙÙ‡ مَااتَّصَلَتْ عَينٌ بÙÙ†ÙŽØ¸ÙŽØ±Ù ÙˆØ£ÙØ°ÙÙ†ÙŒ Ø¨ÙØ®ÙŽØ¨ÙŽØ±Ù
أَمَّا بَعْدÙ: ÙÙŠÙŽØ¢ Ø£ÙŽÙŠÙّهاالنّاس٠اتَّقÙوا اللهَ تَعَاَلى وَذَرÙوا الْÙَواØÙØ´ÙŽ ما ظهَرَ Ù…Ùنْها وَمَا بَطَنَ، ÙˆØØ§ÙَظÙوا عَلَى الطَّاعَة٠وَØÙضÙور٠الْجÙÙ…ÙØ¹ÙŽØ©Ù والْجَماعَة٠. وَاعْلَمÙوا Ø£ÙŽÙ†ÙŽÙ‘ اللهَ أَمَرَكÙمْ Ø¨ÙØ£ÙŽÙ…ْر٠بَدَأَ ÙÙيه بÙÙ†ÙŽÙْسÙه٠وَثَنَّى بÙÙ…ÙŽÙ„Ø§Ø¦ÙƒØ©Ù Ù‚ÙØ¯Ù’سÙÙ‡ÙØŒ Ùَقالَ تَعَالَى ولَمْ يَزَلْ قائÙلاً عَلÙيمًا: Ø¥ÙÙ†ÙŽÙ‘ اللهَ ÙˆÙŽÙ…Ù„Ø§Ø¦ÙƒØªÙŽÙ‡Ù ÙŠÙØµÙŽÙ„Ùّونَ على النَّبÙÙŠÙÙ‘ ÙŠÙŽØ¢ أَيّها الَّذÙينَ آمَنÙوا صَلÙّوا عَلَيْه٠وسَلÙّمÙوا تَسْلÙيْمً. اَللَّهمَّ صَلÙÙ‘ وسَلÙّمْ عَلَى سيÙّدÙنا Ù…ØÙ…َّد٠وَعَلَى آل٠سَيÙّدÙنَا Ù…ØÙ…َّد٠كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى سَيÙّدÙنا Ø¥ÙØ¨Ù’رَاهÙيمَ وَعَلَى آل٠سَيÙّدÙنَا Ø¥ÙØ¨Ù’رَاهÙيمَ ÙÙŠ الْعالَمÙينَ Ø¥Ùنَّكَ ØÙŽÙ…Ùيدٌ مَجÙيدٌ
اَللَّهمَّ وَارْضَ عَن٠الْخÙÙ„ÙŽÙَاء Ø§Ù„Ø±Ù‘Ø§Ø´ÙØ¯Ùينَ الَّذينَ قَضَوْا Ø¨ÙØ§Ù„Ù’ØÙŽÙ‚ÙÙ‘ وَكانÙوا بÙه٠يَعْدÙÙ„Ùونَ، أَبÙÙŠ بَكْر٠وَعÙمَرَ Ùˆ Ø¹ÙØ«Ù’مانَ وَعَلÙÙŠÙ‘Ù ÙˆÙŽØ¹ÙŽÙ†Ù Ø§Ù„Ø³ÙŽØªÙŽÙ‘Ø©Ù Ø§Ù„Ù’Ù…ÙØªÙŽÙ…ÙّمÙينَ Ù„ÙÙ„Ù’Ø¹ÙŽØ´Ù’Ø±ÙŽØ©Ù Ø§Ù„Ù’ÙƒÙØ±Ø§Ù…٠وَعَنْ Ø³Ø§Ø¦ÙØ±Ù Ø£ÙŽØµÙ’ØØ§Ø¨Ù نَبÙÙŠÙّكَ أَجْمَعينَ، ÙˆÙŽØ¹ÙŽÙ†Ù Ø§Ù„ØªÙŽÙ‘Ø§Ø¨ÙØ¹Ùينَ ÙˆØªÙŽØ§Ø¨ÙØ¹ÙÙŠ Ø§Ù„ØªÙŽÙ‘Ø§Ø¨ÙØ¹Ùينَ وَمَنْ ØªÙŽØ¨ÙØ¹ÙŽÙ‡Ùمْ Ø¨ÙØ¥ÙØÙ’سان٠إÙÙ„ÙŽÙ‰ يَوم٠الدÙّينÙ. اَللَّهÙÙ…ÙŽÙ‘ لَا تَجْعَلْ Ù„ÙØ£ÙŽØÙŽØ¯Ù Ù…ÙنْهÙمْ ÙÙÙŠ عÙÙ†ÙÙ‚Ùنَا ظَلَامَةً، ونَجÙّنَا Ø¨ÙØÙØ¨ÙّهÙمْ Ù…Ùنْ أَهْوال٠يَوم٠الْقÙيامَةÙ. اَللَّهمَّ Ø£ÙŽØ¹ÙØ²ÙŽÙ‘ Ø§Ù„Ù’Ø¥ÙØ³Ù’لَامَ ÙˆØ§Ù„Ù…ÙØ³Ù’Ù„ÙÙ…Ùيْنَ، وأَهْلÙك٠الْكَÙَرَةَ ÙˆØ§Ù„Ù…ÙØ´Ù’ركÙينَ، ودَمÙّرْ أَعْداءَ الدÙّينÙ. اَللَّهÙÙ…ÙŽÙ‘ آمÙنَّا ÙÙÙŠ دÙوْرÙنَا ÙˆÙŽØ£ÙŽØµÙ’Ù„ÙØÙ’ ÙˆÙلَاةَ Ø£ÙÙ…ÙورÙنا، وَاجْعَل٠اللَّهÙÙ…ÙŽÙ‘ ÙˆÙلَايَتَنا ÙÙيمَنْ خاÙÙŽÙƒÙŽ وَاتَّقَاكَ
اللَّهÙÙ…ÙŽÙ‘ اغْÙÙØ±Ù’ Ù„ÙÙ„Ù’Ù…ÙØ³Ù’Ù„ÙÙ…Ùيْنَ ÙˆØ§Ù„Ù’Ù…ÙØ³Ù’Ù„ÙÙ…ÙŽØ§ØªÙ ÙˆÙŽØ§Ù„Ù’Ù…ÙØ¤Ù’Ù…ÙÙ†Ùيْنَ ÙˆÙŽØ§Ù„Ù’Ù…ÙØ¤Ù’Ù…ÙÙ†Ø§ØªÙØŒ اَلْأَØÙ’ياء٠مÙنْهÙمْ ÙˆØ§Ù„Ù’Ø£ÙŽÙ…Ù’ÙˆØ§ØªÙØŒ Ø¨ÙØ±ÙŽØÙ’Ù…ÙŽØªÙÙƒÙŽ يَا ÙˆÙŽØ§Ù‡ÙØ¨ÙŽ Ø§Ù„Ù’Ø¹ÙŽØ·ÙيَّاتÙ. اَللَّهمَّ ادْÙَعْ عَنَّا الْبَلَاءَ والوَباءَ ÙˆÙŽØ§Ù„Ø±Ù‘ÙØ¨ÙŽØ§ وَالزÙّنَا والزَّلَازÙÙ„ÙŽ ÙˆÙŽØ§Ù„Ù’Ù…ÙØÙŽÙ†ÙŽ وَسÙوْءَ الْÙÙØªÙŽÙ†Ù مَا ظَهَرَ Ù…Ùنْها وَمَا بَطَنَ عَنْ بَلَدÙنَا هَذَا خَاصَّةً، وعَنْ Ø³Ø§Ø¦ÙØ±Ù بÙÙ„ÙŽØ§Ø¯Ù Ø§Ù„Ù’Ù…ÙØ³Ù’Ù„ÙÙ…Ùيْنَ عَامَّةً يا رَبَّ الْعَالَمÙينَ.رَبَّنا آتÙنا ÙÙŠ الدّنيا ØÙŽØ³ÙŽÙ†ÙŽØ©Ù‹ ÙˆÙŽÙÙŠ Ø§Ù„Ù’Ø¢Ø®ÙØ±ÙŽØ©Ù ØÙŽØ³ÙŽÙ†ÙŽØ©Ù‹ ÙˆÙŽÙ‚Ùنَا عَذَابَ النَّارÙ
Ø¹ÙØ¨Ø§Ø¯ÙŽ Ø§Ù„Ù„Ù‡ÙØŒ Ø¥ÙÙ†ÙŽÙ‘ اللهَ ÙŠÙŽØ£Ù’Ù…ÙØ±Ù Ø¨ÙØ§Ù„Ù’Ø¹ÙŽØ¯Ù’Ù„Ù ÙˆØ§Ù„Ù’Ø¥ÙØÙ’Ø³Ø§Ù† وإÙيتاءَ ذÙÙŠ Ø§Ù„Ù’Ù‚ÙØ±Ù’بَى ويَنْهَى عَن٠الْÙÙŽØÙ’شاء٠والْمÙÙ†Ù’ÙƒÙŽØ±Ù ÙˆÙŽØ§Ù„Ù’Ø¨ÙŽØºÙ’ÙŠÙ ÙŠÙŽØ¹ÙØ¸ÙÙƒÙمْ لَعَلَّكÙمْ تَذَكَّرÙوْنَ. ÙÙŽØ§Ø°Ù’ÙƒÙØ±Ùوا اللهَ الْعَظÙيْمَ ÙŠÙŽØ°Ù’ÙƒÙØ±Ù’ÙƒÙمْ، ÙˆÙŽØ§Ø´Ù’ÙƒÙØ±Ùوه٠على Ù†ÙØ¹ÙŽÙ…ÙÙ‡Ù ÙŠÙŽØ²ÙØ¯Ù’ÙƒÙمْ، وَاسْئَلÙوه٠مÙنْ ÙَضْلÙÙ‡Ù ÙŠÙØ¹Ù’Ø·ÙÙƒÙمْ، وَلَذÙكْر٠الله٠أَعَزَّ وَأَجَلَّ وَأَكْبَرÙ
Ùَقَالَ الله٠تَعَالَى: Ø¥Ùنَّ اللهَ وَمَلَائÙÙƒÙŽØªÙŽÙ‡Ù ÙŠÙØµÙŽÙ„Ù‘Ùوْنَ عَلَى النَّبÙÙŠÙ‘ÙØŒ يٰأَ يّÙها الَّذÙيْنَ آمَنÙوْا صَلّÙوْا عَلَيْه٠وَسَلّÙÙ…Ùوْا تَسْلÙيْمًا. اَللَّهÙÙ…ÙŽÙ‘ صَلÙÙ‘ عَلَى سَيÙّدَنَا Ù…ÙØÙŽÙ…ÙŽÙ‘Ø¯Ù ÙˆÙŽØ¹ÙŽÙ„ÙŽÙ‰ أَل٠سَيÙّدَنَا Ù…ÙØÙŽÙ…ÙŽÙ‘Ø¯Ù
اَللّهÙمَّ اغْÙÙØ±Ù’ Ù„ÙÙ„Ù’Ù…ÙØ¤Ù’Ù…ÙÙ†Ùيْنَ ÙˆÙŽØ§Ù’Ù„Ù…ÙØ¤Ù’Ù…ÙÙ†ÙŽØ§ØªÙ ÙˆÙŽØ§Ù’Ù„Ù…ÙØ³Ù’Ù„ÙÙ…Ùيْنَ ÙˆÙŽØ§Ù’Ù„Ù…ÙØ³Ù’Ù„ÙÙ…ÙŽØ§ØªÙØŒ اَلْأَØÙ’ياء٠مÙنْهÙمْ وَاْلاَمْوَاتÙ. اَللّهÙمَّ ادْÙَعْ عَنَّا الْغَلَاءَ وَاْلوَبَاءَ ÙˆØ§Ù„Ø±Ù‘ÙØ¨ÙŽØ§ وَالزَّلاَزÙÙ„ÙŽ ÙˆÙŽØ§Ù’Ù„Ù…ÙØÙŽÙ†ÙŽ وَسÙوْءَ اْلÙÙØªÙŽÙ†Ù ÙˆÙŽØ§Ù’Ù„Ù…ÙØÙŽÙ†ÙŽ مَا ظَهَرَ Ù…Ùنْهَا وَمَا بَطَنَ عَنْ بَلَدÙنَا Ø¥ÙنْدÙونÙيْسÙيَّا خآصَّةً ÙˆÙŽØ³ÙŽØ§Ø¦ÙØ±Ù اْلبÙÙ„Ù’Ø¯ÙŽØ§Ù†Ù Ø§Ù’Ù„Ù…ÙØ³Ù’Ù„ÙÙ…Ùيْنَ عامَّةً يَا رَبَّ اْلعَالَمÙيْنَ. اَللَّهÙمَّ أَرÙنَا الْØÙŽÙ‚Ù‘ÙŽ ØÙŽÙ‚ًّا وَارْزÙقْنَا Ø§ØªÙ‘ÙØ¨ÙŽØ§Ø¹ÙŽÙ‡Ù وَأَرÙنَا الْبَاطÙÙ„ÙŽ بَاطÙلًا وَارْزÙقْنَا اجْتÙنَابَهÙ. رَبَّنَا آتÙناَ ÙÙÙ‰ الدّÙنْيَا ØÙŽØ³ÙŽÙ†ÙŽØ©Ù‹ ÙˆÙŽÙÙÙ‰ Ø§Ù’Ù„Ø¢Ø®ÙØ±ÙŽØ©Ù ØÙŽØ³ÙŽÙ†ÙŽØ©Ù‹ ÙˆÙŽÙ‚Ùنَا عَذَابَ النَّارÙ. وَاَلْØÙŽÙ…ْد٠لÙلّٰه٠رَبّ٠الْعٰلَمÙيْنَ.
Ùَيَا Ø¹ÙØ¨ÙŽØ§Ø¯ÙŽ Ø§Ù„Ù„Ù‡ÙØŒ Ø¥Ùنَّ اللهَ ÙŠÙŽØ£Ù’Ù…ÙØ±Ù Ø¨ÙØ§Ù’Ù„Ø¹ÙŽØ¯Ù’Ù„Ù ÙˆÙŽØ§Ù’Ù„Ø¥ÙØÙ’Ø³ÙŽØ§Ù†Ù ÙˆÙŽØ¥Ùيْتاء٠ذÙÙŠ Ø§Ù’Ù„Ù‚ÙØ±Ù’بىَ وَيَنْهَى عَن٠اْلÙÙŽØÙ’شاء٠وَاْلمÙÙ†Ù’ÙƒÙŽØ±Ù ÙˆÙŽØ§Ù’Ù„Ø¨ÙŽØºÙ’ÙŠÙ ÙŠÙŽØ¹ÙØ¸ÙÙƒÙمْ لَعَلَّكÙمْ تَذَكَّرÙوْنَ. ÙˆÙŽØ§Ø°Ù’ÙƒÙØ±Ùوا اللهَ اْلعَظÙيْمَ ÙŠÙŽØ°Ù’ÙƒÙØ±Ù’ÙƒÙمْ، ÙˆÙŽØ§Ø´Ù’ÙƒÙØ±Ùوْه٠عَلىَ Ù†ÙØ¹ÙŽÙ…ÙÙ‡Ù ÙŠÙŽØ²ÙØ¯Ù’ÙƒÙمْ، وَلَذÙكْر٠الله٠أَعَزَّ وَأَجَلَّ وَأَكْبَرْ  Â
Ustadz Ahmad Muntaha AM, Founder Aswaja Muda dan Redaktur Keislaman NU Online.